Er is een oud verhaal dat vaak verteld wordt in spirituele en persoonlijke ontwikkelingskringen. Een verhaal dat in zijn eenvoud iets essentieels blootlegt over hoe we omgaan met innerlijke strijd. Het gaat zo:

“Een oude Cherokee vertelt zijn kleinzoon over de strijd die zich in ieder mens afspeelt. ‘In jou leven twee wolven,’ zegt hij. ‘De ene is zwart. Hij staat voor angst, boosheid, schuld, zelfmedelijden, jaloezie en twijfel. De andere is wit. Hij staat voor vertrouwen, vreugde, compassie, hoop en liefde. Deze twee wolven vechten voortdurend met elkaar.’ De jongen denkt na en vraagt dan: ‘Welke wolf wint, grootvader?’ De oude man antwoordt: ‘Die jij voedt.’”

En als je stottert — of last hebt van spreekangst — dan ken je die innerlijke strijd maar al te goed. Aan de ene kant wil je je uitspreken, je verhaal doen, jezelf laten zien. Aan de andere kant is daar die stem van twijfel: Wat als ik vastloop? Wat als ze me raar aankijken? Wat als ik het verknal?

Dat herken ik maar al te goed. Jarenlang liet ik me beïnvloeden door die donkere kant in mezelf. De kant die mij liet zwijgen, vermijden, mezelf veroordelen. En nu zie ik diezelfde worsteling terug bij veel van mijn cliënten. Gelukkig weet ik inmiddels: je hebt een keuze. Je kunt leren om de juiste wolf te voeden.